Jednym z zadań własnych miast jest dbanie o ład przestrzenny czyli o „takie ukształtowanie przestrzeni, które tworzy harmonijną całość oraz uwzględnia w uporządkowanych relacjach wszelkie uwarunkowania i wymagania funkcjonalne, społeczno-gospodarcze, środowiskowe, kulturowe oraz kompozycyjno – estetyczne” (ustawa z dnia 27 marca 2003 o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym). Gospodarka przestrzenna, której przedmiotem jest dążenie do osiągnięcia ładu przestrzennego jest więc jednym z kluczowych obszarów działalności miasta.
Na miejską gospodarkę przestrzenną składają się trzy grupy zadań:
- Zadania związane z planowaniem przestrzennym (kreowanie polityki przestrzennej, której wyrazem jest studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz uchwalanie prawa miejscowego – miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, a także wydawanie doraźnych decyzji lokalizacyjnych). Zadania te integrują (a przynajmniej powinny) poszczególne polityki miejskie:
Rys. Opracowanie własne na podstawie Markowski T., 2002 „System zarządzania przestrzenią miasta jako narzędzie w procesie równoważenia rozwoju”
- Zadania administracji architektoniczno-budowlanej (wydawanie pozwoleń budowlanych i innych decyzji z tego zakresu)
- Zadania związane z kontrolą i monitoringiem procesów inwestycyjnych i zagospodarowania przestrzennego (m.in.: monitorowanie ruchu inwestycyjnego, analiza zmian pokrycia terenu, antropopresji, dostępu do usług publicznych)
Z punktu widzenia wsparcia technologicznego (nie chcę w tym wpisie poruszać niezmiernie istotnych kwestii związanych z jej innymi aspektami) efektywna gospodarka przestrzenna wymaga m.in.:
- szerokiego dostępu do różnorodnych danych (z wielu źródeł – zarówno wewnątrzmiejskich jak i zewnętrznych),
- specjalistycznych funkcjonalności analitycznych
- dedykowanych funkcjonalności wspierających procedury administracyjne
- integracji z różnymi miejskimi systemami informatycznymi
- udostępniania danych i informacji w formie optymalnej dla różnych grup odbiorców
- i przede wszystkim kompetencji cyfrowych.
Z drugiej strony w trakcie procesów związanych z zarządzaniem przestrzenią miejską tworzone są kluczowe dane m.in. dane planistyczne (np. granice planów miejscowych, przeznaczenie terenu, regulacje dodatkowe) czy dane o wydawanych decyzjach administracyjnych. Z mojego doświadczenia w pracy z różnymi urzędami miejskimi wynika, że dane planistyczne to po mapie ewidencyjnej najbardziej potrzebne dane w codziennej pracy.
Cyfrowa transformacja miejskiej gospodarki przestrzennej jest więc bardzo istotna dla efektywnego funkcjonowania miasta. Czym jest i czego wymaga miejska cyfrowa gospodarka przestrzenna? Zapraszam do zapoznania się z wykresem:
%
zadań realizowanych przez miasta wymagających dostępu do danych przestrzennych wymaga efektywnego dostępu do danych planistycznych
Więcej na temat opowiem podczas szkolenia „Cyfrowe plany zagospodarowania przestrzennego w mieście inteligentnym” – już 20.06.2017 w Warszawie. Zapraszam!
