Norma ISO37120 to norma definiująca 100 wskaźników usług miejskich i jakości życia dzięki, którym można badać zrównoważony rozwój społeczności. Wskaźniki dzielą się podstawowe (46) oraz uzupełniające (54). Normę dość szeroko opisałem tutaj i tutaj. W dzisiejszym wpisie chciałbym przybliżyć kwestie certyfikacji zgodności z normą ISO37120.
Instytucją certyfikującą miasta w zakresie zgodności z ISO37120 jest World Council on City Data (WCCD) czyli Światowa Rada Danych Miejskich. Jest to organizacja non-profit z siedzibą w Toronto w Kanadzie. Pod kierownictwem właśnie tej organizacji została opracowana norma ISO37120. W trakcie procesu certyfikacji WCCD weryfikuje poprawność i wiarygodność danych wykorzystywanych do obliczenia wskaźników.
Miasta, które zdecydują się na monitorowanie usług miejskich i jakości życia według wskaźników zdefiniowanych w normie mogą uzyskać 5 poziomów certyfikacji. Uzyskanie danego poziomu certyfikacji jest zależne od liczby wskaźników, które są przez miasto raportowane:
Aspirujący – Miasto raportuje od 30 do 45 wskaźników podstawowych
Brązowy – Miasto raportuje od 46 do 59 wskaźników, w tym 46 wskaźników podstawowych oraz od 0 do 13 wskaźników uzupełniających
Srebrny – Miasto raportuje od 60 do 75 wskaźników, w tym 46 wskaźników podstawowych oraz 14-29 wskaźników uzupełniających
Złoty – Miasto raportuje od 76 do 90 wskaźników, w tym 46 wskaźników podstawowych oraz 30-44 wskaźników uzupełniających
Platynowy – Miasto raportuje od 91 do 100 wskaźników, w tym 46 wskaźników podstawowych oraz 45-54 wskaźników uzupełniających
Do chwili obecnej jedynym polskim miastem, które przyjęło normę ISO37120 jest Gdynia (uzyskała certyfikację na poziomie „aspirującym”). Wśród miast Europy Środkowej certyfikat posiadają również chorwackie Koprivnica (poziom „platynowy”) oraz Zagrzeb (poziom „platynowy”). Raportowane wskaźniki można analizować tutaj.
